Πολιτιστικό Κέντρο Γρυπάρειο / Μύκονος
Συνεργάτες: Λίνα Μαθιουδάκη - πολιτικός μηχανικός και Ζαχαρίας
Ασσαριωτάκης - μηχανολόγος μηχανικός
Εργοδότες - Δωρητές: Νίκος & Σοφία Γρυπάρη
Περιοχή: Αργύραινα Δήμου Μυκόνου
Μελέτη: Νοέμβριος 2000 – Οκτώβριος 2001
Κατασκευή: Μάρτιος 2002 – Σεπτέμβριος 2005
Μορφολογία της οικοδομής - ένταξη στο περιβάλλον
Το ειδικό αυτό κτίριο, μοναδικό ως λειτουργία στο νησί της Μυκόνου, θα έπρεπε όχι μόνο να ανταποκρίνεται στα προβλεπόμενα των ειδικών διαταγμάτων αλλά παράλληλα να αποκτήσει μια ιδιομορφία, ώστε η παρουσία του να είναι διακριτή, δηλώνοντας το δημόσιο χαρακτήρα του. Σκοπός των μελετητών ήταν να διερευνηθούν οι δυνατότητες που πηγάζουν μέσα από τις οδηγίες του Π.Δ. για τη δόμηση στο νησί και να αποδοθεί η ελάχιστη ελευθερία ως προς τα υλικά και τις επεξεργασίες των επιφανειών.
Δημιουργήθηκαν οι χώροι και το κέλυφος με ύψη μικρότερα του μεγίστου των 7,50μ. (τοπικά 8,40μ.) Εγκάρσιοι όγκοι και εσοχές δημιουργούν ανισοϋψείς γραμμές ως προσφιλές οικοδομικό προφίλ της Μυκόνου.
Οι συμπαγείς όγκοι είναι κατασκευασμένοι από τα συμβατικά υλικά και με τη χαρακτηριστική κλίση των τοίχων μέχρι το σαμάρι του δώματος και επιχρισμένοι. Πρόκειται για επεξεργασία του θέματος των περιστεριώνων, όπου συνυπάρχουν γεωμετρικά σχήματα σε διαφορετικές κλίμακες και σε ακανόνιστα οριζόντια διαζώματα. Τοποθετούνται με σχετική ελευθερία στις όψεις. Τα παράθυρα έχουν σε πολλά σημεία κεκλιμένα τμήματα τοίχου, μέσα από τη γενικότερη διάθεση για απόδοση πλαστικότητας στους όγκους. Η ορθομαρμάρωση με αδρή επιφάνεια ημίλευκου παριανού μαρμάρου σε τμήμα των όψεων, σκοπό έχει να αποδώσει στιβαρότητα και να επισημοποιήσει την λειτουργία του κτιρίου.
Ο σχεδιασμός αποδίδεται ως διερεύνηση, στο πλαίσιο των συμβατικών όρων δόμησης σε παραδοσιακό περιβάλλον. Η επεξεργασία έλαβε χώρο σε εκείνο το όριο όπου είναι σε θέση να γίνεται αποδεκτή η ελάχιστη νεωτερικότητα, περισσότερο στα εσωτερικά παρά στη δημόσια εικόνα.
